Weer thuis!

Vandaag het laatste stukje over mijn trip door Twente. Gistermiddag hangend op mijn matje op het gras heerlijk van het weer genoten, met een boek en wat te drinken binnen handbereik.
Een echt vakantie gevoel!
Vanochtend op mijn gemak de spullen opgeruimd en tegen tien uur kwam mijn eigen moeder het kampeerveld oprijden. Mijn taxiservice naar huis: ze wilde me graag naar huis brengen. Mij leek afzetten op een station voldoende, maar dit wilde ze graag. Nou fijn natuurlijk, super comfortabel! Ik zat net mijn wandelschoenen weer aan te trekken (au!), maar die konden dus weer uit.
Eenmaal thuis werd ik op de bank geparkeerd en regelde Inez achtereenvolgens een voetenbad met Biotex en tosti's. Beiden waren heerlijk!
In de middag toch de voeten maar even voorgelegd aan de huisarts en die heeft er een net verbandje om aangelegd en verder dagelijkse biotexbadjes en rust voorgeschreven. Dit weekend dus zo weinig mogelijk geloop en maandag weer aan het werk, dan zien we wel verder!
Ik vind het prima zo, zo keurig ingepakt, met de voetjes omhoog op de bank voelt het al weer een stuk beter!
En wat had ik een prima week! Oké, zonder die blaren had ik de hele route uit kunnen lopen, maar dat maakt me eigenlijk helemaal niet uit.

Terugkijkend zou ik nu een aantal zaken anders doen: de rugzak was met name de tweede dag te zwaar (natte tent!). Het maximum van wat nog leuk is ligt voor mij denk ik op 15 kg (plus nog wat voor proviand enz). Prettiger is waarschijnlijk zo'n 13 kg. Dan moet je dus keuzes maken; wel of niet kamperen, wel of niet zelf koken. Of bagage vervoer regelen? ?

Het alleen lopen is goed bevallen, maar is voor mij geen voorwaarde om plezier van een tocht te hebben.
Ook het alleen kamperen is me niet tegengevallen, al is dit met z'n tweeën of met het gezin wel gezelliger. En eng vond ik het al helemaal niet.

Als ik al gedacht had al lopend de mysteries van het leven op te lossen, in de praktijk bleek ik veel meer bezig met aardse zaken: hoe loopt de route, waar ben ik op de kaart, zie ik al een mooie plek voor een pauze, fotostop? En vooral heel vaak: wat is het hier toch mooi! !!!
En dat beviel eigenlijk prima, geen gepieker maar vooral bezig met het hier en nu (en oké, ook met de heel nabije toekomst). Ik heb nu ook het gevoel veel langer weggeweest te zijn dan deze ene week.

Een extra dimensie gaf het bijhouden van het reisblog. Ik dwong mezelf daarmee foto's te maken en opvallende zaken te onthouden en dezelfde dag nog op te schrijven. Ik ben daar doorgaans nogal gemakzuchtig in en dit is dus een goede stok achter de deur. Dat werkte.
Verrassend vond ik de reacties dat mijn verhalen prettig leesbaar waren en kennelijk leuk genoeg om te lezen. En dat kleine verhalen dus de moeite waard kunnen zijn om te vertellen. Bijvoorbeeld het stukje over de hollende koeien op de eerste dag; ik heb getwijfeld of dat wel leuk of interessant genoeg was om te vermelden, besloot dat ik het voor mezelf leuk vond om vast te leggen en kreeg juist daar leuke reacties op. Een klein verhaal wat kennelijk de moeite van het vertellen waard is! Deze ervaring probeer ik nu mee te nemen het gewone leven in.
Laat dat dan maar een eindconclusie zijn; samen met de vaststelling dat Twente gewoon erg mooi is en het Twentepad zeer de moeite waard.

Iedereen enorm bedankt voor het meelezen, meebeleven en de vele leuke en superlieve reacties! Ik vond het al met al een geweldige ervaring! !